είναι ο κλάδος του δικαίου που ασχολείται με τα κατασταλτικά μέτρα των ποινικών αδικημάτων και τη θλίψη των ποινών για την επιτροπή από τα ίδια. Ως εκ τούτου, είναι δεν είναι σωστό να αναφερόμαστε σε"ποινικό αδίκημα": όταν μιλάμε για το έγκλημα, αυτό δεν θα μπορούσε να είναι εγκληματίας. Το νόμο, ως εκ τούτου, δεν περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο είδος του εγκλήματος, αν και δεν έχει ακριβώς το ποινικό δίκαιο δεν λειτουργεί για τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ ιδιωτών, αλλά ρυθμίζει τις διαδικασίες και τις κυρώσεις για την καταστολή ορισμένων αδικημάτων της παράνομης (θεωρείται ότι) ιδιαίτερα σοβαρή, Η διαφορά δεν είναι μικρή λογαριασμό διάπραξη αστικού αδικήματος διοικητικά δεν θα ποτέ την ποιότητα του (μέρος της μια ποινική δίκη η οποία αμφισβητείται, η επιτροπή του εγκλήματος μετά το κατηγορητήριο): αυτές τις συνθήκες είναι σημαντικό, ιδίως στο θέμα των επιγραφών στο φανερό, όπως είναι κοινωνικά θεωρούνται πιο σοβαρά ήταν τα αντικείμενα από τις ποινικές κυρώσεις, οι διοικητικές κυρώσεις (όπως, για παράδειγμα, ότι οι κανόνες του δρόμου για το)Οι αξιόποινες πράξεις διακρίνονται σε: το πρώτο είναι η λιγότερο σοβαρή και τιμωρούνται με πρόστιμο ή κράτηση, το δεύτερο είναι πιο σοβαρά και τιμωρούνται με πρόστιμο και φυλάκιση. Η διάκριση αυτή έχει σημαντικό ανάγλυφα με ιδιαίτερη αναφορά στο στάδιο της περίπτωσης διέπονται από το: ο νομοθέτης έχει εξασφαλίσει ότι η λεγόμενη"προϋπόθεση του παραδεκτού"μπορεί να μπει το χέρι του χρήστη. Ποιος, για παράδειγμα, ήταν το θύμα"και να διασφαλίσει ότι το Κράτος, μέσω του μηχανισμού της υπόθεσης είναι ενεργή για τη θλίψη της τιμωρίας σε βάρος των έχει διαπράξει ένα τέτοιο έγκλημα, και όχι μόνο αυτό, ο κώδικας τελετουργικό καθιστά δυνατή αυτή την περίπτωση προβλέπεται ως έγκλημα, μπορεί να είναι το αντικείμενο της αξιολόγησης, επίσης, με την αναφορά στις επιπτώσεις στο αστικό δίκαιο σχετικά με την αποζημίωση, μέσω του ποινικού δικαίου είναι σίγουρα ένα θέμα ευαίσθητο, ειδικά όσον αφορά τις επιπτώσεις.
